Bigarren Errepublika garaiko nobelagintza

lehortea sufritu euskal letretan

diktaduratik aurrera (1930) orduko euskaltzaileengan esperantzak piztu: olerkiak eta antzerki sailak poliki samar landu ziren.

narratibak ez zuen maila handirik lortu

euskara eta literatura suspertzeko: poesiari eman lehentasuna eta idazkera garbizalea nagusitu

Tomas Agirre ''Barrensoro''ren (1898-1992) UZTARO 1937an.

Ez zuen behar bezalako zabalkuntzarik izan.

Agustin Anabitartearen (1891-1981) USAURI 1930ean eta DONOSTIA 1933ean

Ez ziren liburu moduan agertu: EUSKERA aldizkarian atalka baizik.

bere lanen elementu interesgarriak

ironia

kontatzeko era samur eta adierazkorra

hiriarekiko ikuspegi ez hain ezkorra

gerraosteko nobelagintzaren aitzindaritzat jo dute kritiko batzuek

Beste nobela batzuk, arretarik jaso ez zutenak

Poli 1958

Aprikako basamortuan 1964

idazkera txukuna eta aberatsa

kontatzeko modu orojakilea

gizartearekiko ikuspegi moralista

Ebaristo Bustintza ''kirikiño'' 1866-1929

XX. mendeko lehen hamarkadetan autorerik irakurrienetakoa

DEITURIKO ANTOLOGIA ATERA ZIOTEN.Abarrak izeneko bilduma egin zuen 1918an eta hil ostean, Bigarrengo Abarrak (1930)

Pedro Migel Urruzuno (1844-1923) elgoibartarra

Kirikiño-k baino euskara errazagoa eta istorio eta ez hain garbizalena taxutuak

Ipuiak izeneko liburua idatzi zuen 1930ean.

bere antologia batzuek ezagutu zuten argia AUSPOA liburu sortan.

Nikolas Ormaetxea ''Orixe''k Snata Cruz apaizaren biografia plazaratu zuen 1929an