Schrijfsels

Denken met het hart

chakra’s

We bevinden ons is een positie waarbij de mensen met veel macht vooral dat ontlenen aan het mannelijke deel van ons bestaan en ons zijn het vrouwelijke…?Dat is opzich logisch. Omdat we op een bepaalde manier wel verheven zijn boven de natuur om ons best

114 is naar mijn mening de belangrijkste tekst die ooit geschreven is omdat het is niet mogelijk om dat in 1 persoon allebei te laten pieken, zoals 1 persoon dat kan aan 1 kant en de andere aan de andere kant

Ik kan heel mannelijk zijn, jij kan heel vrouwelijk zijn. Ik kan mijn vrouwelijkheid ontwikkelen, zonder dat ik vrouwelijk wordt en dat zijn of laten zien, inzetten of gebruiken bij natuur en ook belangrijk om te blijven, voor jou interessanter is als ik meer in de mannelijkheid blijf.

Jij kan je mannelijkheid ontwikkelen en je voelt hoe dat is, je voelt het nu door alle weerstand heen. Dat hoeft voor onze kinderen niet zo te zijn, zal niet zo zijn. Veel logischer ook, geniet van het moederschap, kinderen worden op gegeven moment ouder, je hebt passies, je hebt wensen, wat ga ik doen, ga ik een restaurantje beginnen, ga ik schrijven, ergens werken, hulpverlenen…

Veel vanzelfsprekender …

Net zoals het kan rondom seksualiteit van het continue te onderdrukken of het perverser te maken …

Het hart zit in het midden. Denken met het hart, dat is kapot gemaakt. Het is zelfs niet meer goed voor te stellen dat het ‘normaal’ wordt. Dat is die afgescheidenheid van het gevoel, mannen hebben dat wel te leren. Dus dat moet onderdeel worden van het opvoeden en dat bewustzijnsniveau hebben we nog nooit gehad. En als mannen dat leren dan gaat het allemaal veel soepeler.

Tevens heeft de vooruitgang niet meer nodig dat mensen honger hebben of geen stromend water hebben, echt onzin. Dat kan binnen no time geregeld zijn, overal op aarde. Ze kunnen de meest complexe raketsystemen binnen de kortste keren inzetten dan kunnen ze ook voor stromend water zorgen.

Positieve wat ik las is dat ze in Saoudi Arabie een miljard bomen gingen planten, net zoals de Albert Heijn dat stopt met plastic, vind je het goed dat ik dat nog even niet geloof dat dat echt voorbij is….

Je hebt niet allemaal een zelfde soort van denken nodig om Christus bewustzijn te vinden. Cambell heeft dat beter omschreven, die heeft het ook gevonden. Die was met die boeken en die mythes bezig en die vond daar schatten en hij ging daarover vertellen en voor het eerst kon je daar colleges over geven. Die had zijn bliss gevonden op bepaalde momenten ook met zijn vrouw. Net als Yalom en daar zitten ook momenten van strijd bij, dat voelt dat ook dan ook als strijd op die momenten van het leven en later kijk je terug en denk je, ja dat was toch het meest fundamentele. Dat betekent niet dat iemand anders perse voor een vieze energie moet komen zodat iemand anders tot bloei kan komen.

Je kan ‘dat’ ontwikkelen, dat wil niet zeggen dat je precies hetzelfde moet kunnen met je denken, maar je kan het volgen en als dan die intelligente mannen weer verbinden met hun gevoel dan leef je vanuit je hart. Denken met je hart.

Dat betekent dat je je oordeel (dat is iets anders dan je veroordelen) wat vind je vies wat vind je lekker, wat klopt wel wat klopt niet, alles wat vanuit jou essentie komt, of je dat nu zegt of manifesteert, de keuzes die je maakt, wanneer trek ik een grens, als je vanuit je hart leeft is het niet meer vanwege een bepaalde gedachte, dan is dat vanuit hier.

Wat ga ik eten?

Wat heeft mijn lichaam nu nodig.

Wat voel ik? Waar heb ik trek in? Wat kan ik nu beter even niet doen?

Heel veel gaat vanzelf. Als je vanuit je hart leeft dan leef je dus in continue onduidelijkheid of dat nu gevoed wordt vanuit je denken of vanuit je voelen. Want het is allebei tegelijkertijd. Dan moet je wel bij je gevoel kunnen en dan moet je denken helder zijn. Dan moet je zelfbewustzijn passen bij je zelfkennis. Als je dus teveel blinde vlekken hebt voor jezelf of op meta niveau weggaat op het moment dat iemand je met je blinde vlek spiegelt of het vermijdt, bij jezelf vandaan gaat, dan verdwijnt die verbinding. Dat is nu nodig, tenzij je besluit dat je alle pijn in het leven wil vermijden.

Het leren begrijpen bijvoorbeeld van wat is nou het mysterie van ‘ik ben in zonde geboren of niet’ en waarom zeggen nou ook wetenschappers, ‘ja we hebben nou eenmaal de neiging tot zonde, want dat zie je in dit of dat experiment. Nee, je hebt instincten, die zijn heel gezond. Het is eerder ongezond dat we in een stad zo dichtbij elkaar wonen niet continue elkaar de hersens inslaan omdat we elkaars wijf willen neuken. Dat is de natuur. Daar zijn we boven verheven maar dat betekent niet dat we er los van zijn. Dat we niet de mooiste vrouw willen. Dat is belangrijk dat je dat hebt, dat je voor jezelf zorgt ook voor later, je hebt besef van tijd dus je weet, ik moet verzamelen, want je hebt mogelijk iets nodig voor later. Continue met lege zakken rondlopen dat is klote. Dieren hebben instinct om voor de winterslaap dingen te verzamelen. Alles is wat dat betreft met elkaar verbonden. We hebben dus die instincten, daar worden we mee geboren. Je hebt de hele evolutie te doorlopen in je opgroeien. Je hebt te leren lopen, heel normaal, leren praten, plas inhouden, dus heb je ook te leren, je wil wel verzamelen, maar dat wil de ander ook, vechten ja dat is een manier om je zin te krijgen, dat is de natuur, dat kennen we dus ook. Ook belangrijk omdat je je moet kunnen verdedigen. Als jij beslist dat vechten niet een oplossing is voor je probleem dat is leuk, maar dan moet iedereen het met je eens zijn anders heb je een probleem. Je kan beter een krijger zijn in een tuin dan een boer in een oorlog.

Als krijger je eigen groente kunnen verbouwen is hartstikke goed, maar als boer jezelf niet kunnen verdedigen, dan heb je een probleem.

Als je het helemaal los snijdt dan hebben we al gezien wat er gebeurt. Zwarte pedagogie in Duitsland levert de meest extreme situaties op. Het ontkennen van emoties, het autoritair gezag, we zijn echt verder met heel veel dingen. We zijn in een soort van ontkenning dat we ver zijn. Dat is het probleem. Je hebt een oorlog gehad, Vietnam, je hebt nu veteranen die gaan met pensioen, terug naar hun land, genieten van de geuren en hun thuis, ze zijn helemaal welkom daar. Toen die oorlog net voorbij was was dat ondenkbaar. Dan werden ze gekielhaald, afgemaakt, dan was het klaar, dat kon niet. Dat heelt. Dat is nu alles bij elkaar. Er is geen rede meer om het niet helemaal open te gooien, er is geen rede meer om mensen niet soeverein te laten zijn. Dat ben je als kind niet, daar heb je ouders voor en je leeft ook in een maatschappij en die mag dingen verwachten en grenzen trekken, maar lokaal, kleinschalig. Alle oplossingen, waar het naartoe zou ‘moeten’, tenzij we alles kapot willen maken, het gaat maar 1 kant op. Het kan ook maar 1 kant op want je kan niet oneindig banken fuseren als je er tenslotte 1 overhoudt. Je kan ze wel oneindig klein maken. Iedereen kan een bank beginnen.

Dus dat instinct verhaal en het ‘geboren in zonde’, het niet beseffen van durven beschermen van onschuld,

Het is moeilijk om nu te zien hoe dat allemaal verweven zit, het is een groot tapijt. Het is zo complex. Er is bijvoorbeeld een hele grote groep Christenen, kom niet aan de bijbel. Ze hopen nog steeds dat Jezus komt. Ze weten van zichzelf niet dat ze diep in hun hart hopen dat iemand anders iets doet waardoor ieders zonden verwassen worden. Maar niet iemand die gaat vertellen dat je je eigen shit moet oplossen. Nu is het niet 1 iemand, nu is het de energie, alles, maakt niet uit wie. In de onschuld, als mensen zelf een stuk schrijven over hun geschiedenis of hun ervaringen dan Als je eerlijke articifele intelligentie dan ontstaat er vanzelf een heel ander geschiedenisbeeld. Of je moet continue, wat elk kind doet, elke keer als er een dagboek gedigitaliseerd wordt uit pure onschuld, je geeft er een zet aan, elke keer gaat dat officieel verhaal aan diggels. Als je er maar van de eerlijke kant ernaar kijkt dan klopt het wezenlijk niet. Vaak omdat dingen worden weggelaten of verdraait of er wordt überhaupt niet naar gekeken. Met alle techniek is het niet meer te doen. Je bent verbonden. Je kan verhalen maken met beeld, geluid, dat was onmogelijk een aantal jaar geleden. Als je een beetje slim bent dan zien ze het tot in China poef. Het is langzaam gekookt normaal geworden. Ik zie mezelf nog staan in Amsterdam voor een winkel, eerste kleurenscherm. Magisch, en dat is het ook, het is allemaal magie. Je kan het iet aan iemand uitleggen van 2000 jaar geleden wat we nu allemaal zitten te doen.

Als je maar blijft volhouden dat dat normaal is en tegelijkertijd dat we in allerlei onzin geloven in oude instituten en ideeën zoals koningen …

Misschien heb je eerst 2000 jaar nodig om terug te kunnen kijken hoe men tot iets komt.

Jogonanda had gelijk. Je hebt een wijze leraar, die kruisig je en dat blijf je elke dag opnieuw doen. Je hangt zijn bloedende lijf op.

Vaccinatie

Al vanaf mijn tienerjaren kom ik bij alternatief therapeuten, healers, andersdenkenden, sprekers, zieners etc. In eerste instantie vaak met mijn ouders, we deelden hierin een interesse, nieuwsgierigheid en groei in zelfbewustzijn. We deelden ook gezonde recepten, manieren van detoxen en helende voeding. Ik had altijd het gevoel dat ik altijd een safety net had om op terug te vallen. Ging ik door een bewustzijns stap met fysieke of geestelijke onrust, dan vertelde ik hier uitvoerig over en andersom vice versa. Niks was raar, gek of zweverig…familie opstellingen, plant medicijnen reizen, ijsbaden, ademwerk, meditatie, tonen in het bos, knuffelen met een boom, darmspoelingen, channelings, lezingen van complotdenkers, contact met de engelen, pendelen, tarot, numerologie, massage alles is de revue gepasseerd.

Dit maakte onze band speciaal, van betekenis, wezenlijk….het gaf een bepaald gevoel van vertrouwen dat we de reis samen maakten … we kwamen bij mensen die allemaal op een bijzondere manier bij hun gave zijn gekomen, mensen die het vaak zwaar hebben gehad in het leven vanwege hun ‘anders zijn’. Mensen die uitgekotst zijn door de gevestigde orde, mensen die zich steeds maar weer moeten bewijzen d.m.v. bijvoorbeeld medische basiskennis testen…die steeds geconfronteerd worden met zaken waardoor het voor hen lastig is om te blijven bestaan. Die ondanks dat hun rug recht houden en van binnenuit voelen dat ze blijven doen wat klopt voor hen.

Toen C. het leven steeds meer ging overheersen kwamen er steeds meer barsten in het vertrouwen dat we ‘deze’ weg samen deelden. Waar ik mijn weg voortzette en steeds meer begreep dat al deze ervaringen, diepe inzichten en healings een voorbereiding waren op hetgeen we nu collectief doorheen bewegen. Zag ik hen, geconfronteerd met hun eigen angsten, een andere kant op bewegen. Twijfel, angst, onzekerheid, niet durven uitspreken, niet durven kijken, niet durven aannemen…

Toen ik onze kinderen thuis hield na vergaande maatregelen op school zei mijn moeder: ‘ik zou jullie lekker naar school hebben laten gaan’.

Toen ik haar de mailwisseling liet lezen met school zei ze: ‘ik vind dat de school heel goed reageert’.

Toen ik haar iets liet kijken van een psycholoog die vertelt welke zorgen er zijn mbt de maatregelen voor de kinderen nu en in de toekomst komt zij met een artikel waarin wordt gezegd dat kinderen heel flexibel zijn en het maar net is hoe flexibel de ouders ermee omgaan…

Als ik haar inhoudelijk confronteer met feiten zegt zij: ‘tja, ik weet het ook allemaal niet’.

Als ze in een zeldzaam moment toch een vraag stelt en ik formuleer zorgvuldig een antwoord is haar reactie: ‘tja, maar wat is dan je bron, je kan niks vertrouwen en al helemaal niet op internet, iedereen geeft maar zijn mening op internet, ze kunnen zoveel zeggen’.

Als ik mijn vader emotioneel bel, omdat ik het zo vreselijk vind dat ze beginnen om verstandelijk gehandicapten mensen te vaccineren noemt hij in hetzelfde gesprek dat hij het zo jammer vind dat hij zijn verjaardag niet kan vieren met de familie bij elkaar…

Als ik in een stuk Indische geschiedenis duik en daarin de paralellen met de huidige situatie beschrijf en onderzoek m.b.v gesprekken met hem en een intuïtief geschreven tekst aan hem stuur vind hij dat heel mooi en raakt hem dat, maar hij komt er niet op terug.

Als ik heel zorgvuldig zoek naar ‘de juiste’ stukken tekst en filmpjes met ‘de juiste’ onderwerpen en deze stuur, krijg ik in eerste instantie geen reactie en als ik ernaar vraag is de reactie dat ik nou eenmaal een ander mensbeeld heb. Dat ik hem nooit kan overtuigen dat mensen met opzet andere mensen manipuleren.

Als ik hen vraag wat ze van de maatregelen vinden noemen ze dat ze het ook belachelijk vinden en dat het veel te ver gaat. Ze blijven echter herhalen dat de mensen zelf vragen om de maatregelen.
Als ik ze wijs op de cognitieve dissonantie van veel mensen en de willekeur van de maatregelen zeggen zij: ‘je kan Corona niet bagataliseren, want ik ken gezonde jonge mensen die nu op de ic liggen en de klachten die je eraan overhoud zijn ook heel heftig’.

Als ik dan tenslotte zelf vraag of ze hun oproep voor vaccinatie hebben ontvangen komt dan eindelijk de aap uit de mouw. Mijn moeder heeft zich al laten vaccineren, ze had er helemaal geen last van en houd het goed in de gaten, ze is opgelucht dat ze een keuze heeft gemaakt, dat geeft rust. Mijn vader heeft al aangegeven het toch te overwegen want hij wil graag zijn vrijwilligerswerk blijven doen in het hospice en tennissen.

Mijn reactie?

Stilte….
Wat valt er nog te zeggen?


Ik voel me verraden …
Ik begrijp wat de voor de hand liggende reacties zullen zijn op mijn verhaal:

‘Iedereen heeft zijn eigen keuzes te maken’
‘Kijk wat jullie nog wel hebben, nog wel kunnen delen met elkaar’
‘Je kunt iemand niet dwingen iets niet te doen’
‘Heb respect voor hun eigen keuze’
‘Het is niet aan jou om je ouders te ‘redden’
‘Ieder heeft zo zijn eigen proces’
‘Laat een verschil van inzicht niet tussen jullie komen, er is al zoveel strijd’
‘Laat het los’

Waarom klopt dit nou niet voor mij? Ieder mag toch zijn keus maken?
De vrijblijvendheid is er niet, je hebt een voorbeeld functie naar de jongere generatie.
een preventief ‘medicijn’ nemen op basis van angst voor uitsluiting voelt voor mij niet als een goede rede.

Die ‘vrijblijvendheid’ is er ook niet van ‘de andere kant’, middels propaganda wordt er eenzijdig geïnformeerd en er wordt genoemd dat je als ongevaccineerde niet overal toegang toe krijgt. Hoe vrij is dat?

Neem je als mens, als vader, als moeder je verantwoordelijkheid om je te informeren, zodat je op basis daarvan werkelijk een eigen beslissing kan maken? Of verdiep je je vooral in de informatie die bevestigend is voor jou bekrompen denken? Wel zo comfortabel….

Je spiritualiteit ‘gebruiken’ om al je logische denken te omzeilen, om zelfs je intuïtief weten te misleiden, zodat je toch met een gerust gevoel die prik kan laten zet

(Game) verslaving

Games zijn zo gemaakt dat ze je verslaafd maken.
Voedingsproducten zijn zo gefabriceerd, dat ze je verslaafd maken.
Chips is zo gemaakt, dat ze je verslaafd maken.
Netflix series zijn zo gemaakt, dat ze je verslaafd maken.
Smartphones zijn zo gemaakt dat ze je verslaafd maken.

Producten zijn zo gemaakt dat je ze steeds wil of moet vervangen.
‘Feestdagen’ zonder cadeautjes, plastic frutsels en tierelantijnen word je moeilijk gemaakt.

Gevoed door onze drang naar
Afleiding
Verdoving
Onderdrukking van ware gevoelens en emoties

We moeten het vooral ‘leuk’ hebben en lekker ‘genieten’….

Mijn kinderen spiegelen dit mooi, want hoe ‘bewust’ ik ook leef, ook ik laat me weleens verleiden. Ook ik vind ‘het niet weten’ verdomd lastig. Er zijn dagen dat ik pas een beetje ontspan als ik ’s avonds weer mijn bed induik met een Netflix serie en een baal chips.

Maar dan kijk ik naar mijn zoon, die wel erg veel wegduikt in games en wel erg veel moeite heeft om de vraag te beantwoorden: ‘waar heb je verder ZIN in’? Waar wil je je in verdiepen? Muziek, tekenen, schilderen, bewegen, ict, koken, iets creëren, iets met je handen….iets…

Nou geloof ik dat hij al een goeie set basis vaardigheden heeft, niet geleerd op school overigens…maar hij kan al behoorlijk koken, is een goeie leraar voor zijn zusjes, kan genuanceerd denken over actuele zaken in de wereld, kan in lotus zitten, kan goed masseren, leert zichzelf pianospelen, kan goed tekenen etc.

Na zo’n ‘preek’ komt er wel wat beweging, maar dan tussen het gamen in, het minimale om vervolgens weer lekker verder te gaan met gamen. Want tja, je ergens in verdiepen, in vastbijten, kent ook momenten van frustraties, iets leren gaat niet vanzelf…en als je al makkelijk leert kom je al snel weg met het minimale…

Soms moet je als ouders iets drastischers doen om een verslaving te stoppen. Voorlopig geen gamen meer, kom eerst maar tot stilstand, tot rust en dan in die rust ga je voelen, waar heb ik ZiN in? Waar ben ik nieuwsgierig naar?

Niet omdat we je iets misgunnen, niet omdat we je straffen, niet omdat je onze wetten en regels Moet volgen, niet omdat je aan onze verwachtingen moet voldoen, niet omdat we je willen beperken in je vrijheid…

Omdat we je een leven gunnen waarbij je leeft vanuit je hart.
Je zo’n prachtmens bent,
Zoveel talenten hebt,

Omdat we je een leven gunnen waarin je daadwerkelijk LEEFT.

Brief aan de jonge vrouwen van de toekomst

Geschreven in 2021 - gelieve te lezen als je 16 bent

Lieve jij,

Je groeide op in een wereld vol verdeeldheid.

Een wereld waarin angst de boventoon voerde.

Misschien groeide je op bij ouders die bang waren dat je ziek werd,

of dat jij anderen ziek kon maken.

Misschien groeide je op bij ouders die niet bang waren voor ziekte,

maar bang voor wat de maatregelen voor effect zouden hebben.

Misschien groeide je op bij ouders die niet bang waren voor ziekte en ook geen angst hadden voor de maatregelen en deden alsof alles ‘normaal’ was.

Hoe het ook was, er was iets gaande in de wereld en zomaar vrij buiten spelen, naar school gaan, sporten, winkelen, naar de dierentuin kon niet altijd.

De volwassenen waren het vaak niet eens met elkaar en veel was onzeker.

Ik wil je graag iets vertellen over mijn reis en als je er iets aan hebt is dat mooi en zo niet dan laat je het weer los. Als ik iets geleerd heb is het dat je zelf je mening mag gaan vormen.

Ik heb me in mijn jongere jaren vaak vol overgave op iets of iemand gestort. Deels uit enthousiasme, verliefdheid en vertrouwen, deels omdat ik er graag bij wilde horen, erkenning wilde krijgen, bevestiging dat ik leuk, goed, slim genoeg was. Ik hield wel van een beetje drama en dat creëerde ik dan ook volop. Begrijp me niet verkeerd, dit alles hoort ook wel bij opgroeien, maar te vaak ben ik mijn grens over gegaan met de verkeerde redenen. Te trots om hier eerlijk over te delen en ook met een gevoel dat ik niet dat ‘kwetsbare meisje’ wilde zijn. Ik wilde die vrouw van de wereld zijn en dacht al een hoop te weten.

Het zit in onze natuur om ergens bij te willen horen. Als baby ben je afhankelijk van degene die je verzorgen, je ouder(s). In je pubertijd is het dan ook heel logisch dat je, nu je meer je eigen weg gaat, een nieuwe groep of groepen zoekt waar je je kan aansluiten. Je ontwikkeld je identiteit, je leert van de mensen om je heen meer over wie jij bent, niet altijd even fijne lessen. Rond je 18e, als jong-volwassene is je identiteit vaak zo verwikkeld met de groepjes waar je mee om gaat (dus ook school, sport, familie), de manier van kleden, manier van denken, manier van doen en laten, de manier waarop je nadenkt over de toekomst, de manier van denken t.a.v. wat is succesvol en wat niet.

Ik was rond die leeftijd best onzeker, dat wilde ik verbloemen dus ik ging veel op stap, had veel verschillende vriendjes en kletste een hoop bullshit. Van de buitenkant leek ik zelfverzekerd en best wijs voor mijn leeftijd, ik was al bezig met spiritualiteit en had zo mijn meningen en vooroordelen.

Vanaf mijn 20ste heb ik al een hoop uitgezocht over mezelf. Aantal tips over hetgeen voor mij werkelijk gewerkt heeft:

familieopstelling(en)

Bij fysieke klachten, kijk verder dan medicijnen, mijn migraine bracht me veel kennis over andere geneeswijzen (Ayurveda, holistisch, kruiden, healings, reiki etc.)

voeding, biologisch, eten om jezelf te voeden en genieten, balans vinden,

Switch van chemisch naar natuurlijk op gebied van huid en haarverzorging

Stop met de pil, kijk naar alternatieven

Wees werkelijk nieuwsgierig naar jezelf en de ander

Hou een dagboek bij

Ik word nu bijna 39 jaar en ik heb het gevoel dat ik nu (pas) werkelijk zelfstandig heb leren denken. Ik heb de behoefte losgelaten om bij een groep te willen horen. Ik ben gestopt met meedoen als iets niet klopt voor mij. Stoppen betekent dat er ruimte komt voor anders, voor authentiek, voor eerlijk, voor echt. Niet de meest makkelijke weg. Soms eenzaam, alleen, pijn, frustrerend, maar wel echt. Ik voel dat ik LEEF, ik weet wat klopt en wat niet klopt. Dat vraagt moed in deze tijd. Aan de andere kant heb ik ‘dankzij’ deze periode zelfstandig leren denken, ik was me er daarvoor niet bewust van dat ik dat niet deed. Ik nam veel voor ‘waar’ aan en dat bleek niet te kloppen. Ik heb kennis verzameld en vooral van binnen uit gevoeld wat waar en niet waar is, men noemt dit in deze tijd ook wel ‘wakker worden’.

Mijn grootste drijfveer ben jij, voor jou zie ik een wereld waarin jij vrij je passie kunt volgen. Een veilige wereld waarin jij jezelf mag vinden. Waarin niet macht, meer geld en aanzien een rol spelen, maar authenticiteit, verbinding, samenwerking tussen mensen, tussen mens en dier, tussen mens en deze prachtige wonderschone aarde.