Blaski i cienie zmian na świecie na przełomie tysiacleci
Problemy na świecie
w latach 90 XX w.
Koniec zimny wojny nie doprowadził do zwiększenia bezpieczeństwa i wygaśnięcia konfliktów zbrojonych na świecie.
Do wzrostu napięcia przyczyniło się także pojawienie się dużych zasobów taniej broni z posowieckich arsenałów, a niektóre państwa wykazywały wielką determinację w pozyskiwaniu technologii umożliwiających produkcję własnej broni nuklearnej, biologicznej i chemicznej.
Świat musiał się też zmierzyć z nowymi problemami i wyzwaniami, takimi jak, wojny lokalne, wzrost aktywności terrorystycznej i pogłębienie procesów globalizacyjnych.
Afryka w systemie podwubiegunowym
Siły kubańskie, pozbawione sowieckiego wsparcia, wycofały się w 1989 r. z Etiopii i Angoli. W Etiopii doprowadziło to do rychłej klęski prosowieckiego reżimu i powstania nowego rzędu. W Angoli prosowiecka partia MPLA zapowiedziała rozpoczęcie procesu pokojowego.
Wojna domowa ogarnęła natomiast sąsiadującą z Etiopią Somalię.
W tej sytuacji społeczność międzynarodowa zdecydowała się na wysłanie do Somalii sił ONZ, których trzon stanowiły oddziały amerykańskie. Operacja, której nadano nazwę Przywrócić Nadzieję, rozpoczęła się w grudniu 1992 r. i zakończyła po sześciu miesiącach.
Chiny
Polityczna izolacja Chin po masakrze na placu Tian’anmen
Ograniczanie swobód demokratycznych
Przyspieszenie reform rynkowych
Poprawa warunków życia ludności
Rola Chin na arenie międzynarodowej
Ważny gracz po rozpadzie ZSRR
Ambicje supermocarstwa
Rosnąca rola w polityce regionalnej i światowej
Zachód i współpraca z Chinami
Przymykanie oczu na wspieranie Korei Północnej, Iranu
Ekspansja gospodarcza na tereny byłych republik sowieckich i Afryki
Roszczenia na Morzu Południowochińskim
Tajwan i stanowisko Chin
Blokowanie umiędzynarodowienia sprawy
Uznanie Tajwanu za zbuntowaną prowincję
Groźba użycia siły w razie ogłoszenia niepodległości
Zbrojenia Chin w latach 90
Rozbudowa sił zbrojnych o 20%
Druga potęga militarna świata
Prawie 3 miliony żołnierzy, broń konwencjonalna i jądrowa
Globalna Północ - Globalne Południe
Globalna Północ
Należą do niej: Europa, Ameryka Północna, Japonia, Korea Południowa
Charakterystyka
Demokratyczne
Rozwinięte gospodarczo
Wysoki standard życia
Niski przyrost naturalny
Należy do niej 20% światowej populacji, 80% światowego bogactwa
Globalne Południe
Należy do niego: Afryka, Ameryka Południowa, Azja
Charakterystyka
Słabo rozwinięte ekonomicznie
Częste reżimy niedemokratyczne
Konflikty wewnętrzne i wojny domowe
Ma ona niski dochód narodowy oraz połowa ludności żyje za mniej niż 2 dolary dziennie
Żądania Globalnego Południa
Większa pomoc finansowa
Subtopic
Dostęp do zaawansowanych technologii
Rekompensata za wyzysk z czasów kolonialnych
Pomoc ze strony Globalnej Północy
Setki miliardów dolarów rocznie dla krajów słabiej rozwiniętych (na przełomie XX/XXIw 50 mld USD rocznie)
Problemy z pomocą
Zmarnotrawienie funduszy
Trafianie pięniędzy na prywatne konta dyktatorów i polityków
Zmiany w podejściu Północy
Kontrola wydatkowania funduszy
Sprawdzanie, jak środki są wykorzystywane
Poprawa sytuacji w niektórych krajach
Przykład: Zambia – mimo bogactwa surowców, wciąż pozostaje biedna
Konflikt zbrojne przełomu XX i XXl w.
Na początku lat 90. XX w. na świecie toczyło się ok.40 lokalnych konfliktów zbrojnych.
Walki też rozpoczęły się w Zakaukazie, gdzie Rosjanie w ciągu kilku kilku lat zdławili niepodległościowe dążenia Czeczenów.
Ormianie i Azerowie toczyli boje o Górski Karabach, a Gruzja broniła się przed utratą Abchazji i Osetii Południowej.
Rwana
Rwanda po upadku kolonializmu (1962)
Władzę przejęli Hutu
Tutsi byli prześladowani i zmuszani do emigracji
Pogorszenie gospodarki (1990)
Spadek cen kawy
Wojna domowa rozpoczęta przez partyzantów Tutsi
Porozumienie ONZ (1993)
Obietnica rozszerzenia praw politycznych dla wszystkich obywatel
Narastające napięcia
Hutu gromadzili broń, przygotowując się do rozprawy z Tutsi
Katastrofa lotnicza (kwiecień 1994)
Śmierć prezydenta Hutu
Oskarżenia wobec Tutsi o zamach
Wezwanie do masakry Tutsi
Ludobójstwo (1994)
Masakra trwała prawie 100 dni
Zginęło od 800 tys. do ponad miliona Tutsi
Ucieczki do kościołów, szpitali i za granicę
Bierna postawa sił ONZ
Interwencja bojówek Tutsi
Bojówki Tutsi weszły z Ugandy i Tanzanii
Ucieczka Hutu – prawie 2 mln ludzi do sąsiednich krajów
Międzynarodowy Trybunał Karny dla Rwandy (1994)
Decyzja Rady Bezpieczeństwa ONZ o powołaniu Trybunału
Konflikty w Afryce w latach 90
Liczne konflikty o podłożu etnicznym, religijnym
Spory o kontrolę nad bogactwami naturalnymi i dostęp do wody
RPA
Apartheid (1948-1994)
Doktryna społeczno-polityczna w RPA
Populacja białych (ok. 20%), mieli zagwarantowane uprzywilejowane pozycje w państwie
Pozostali mieszkańcy (głównie czarnoskórzy), pozbawieni praw politycznych i poddani segregacji rasowej
Osobne dzielnice, sklepy, szpitale czy nawet ławki w parku dla różnych ras
Zakaz związków małżeńskich czy kontaktów intymnych między przedstawicielami ras
Czarnoskórzy żyli w biedzie, zmuszeni do osiedlania się w tzw. „bantustanach”
Bantustany (ok. 14% powierzchni państwa), wydzielone i mało urodzajne obszary, ich gospodarka polegała głównie na prymitywnym rolnictwie
Opór przeciw Apartheidowi
Afrykański Kongres Narodowy (ANC) – główna organizacja walcząca o prawa kolorowej większości
Początkowo prowadzili pokojowe działania, po represjach pracy wszczynali zbrojne bójki
Aresztowanie i skazanie przywódców ANC na kary więzienia, w tym Nelsona Mandeli, który został skazany na
Wsparcie społeczności międzynarodowej
Nałożenie sankcji politycznych i gospodarczych po nieudanych zabiegach dyplomatycznych
Organizacja Narodów zjednoczonych uznała apartheid za zbrodnię przeciwko ludzkości
Nelson Mandela
Południowoafrykański prawnik i działacz polityczny, wstąpił do ANC w 1944 r.
Założył kancelarię prawną dla rdzennych mieszkańców RPA, początkowo opowiadał się za pokojowymi metodami walki
Skazany na dożywocie w 1964 r. za działalność polityczną, mimo to kontynuował walkę z więzienia
Stał się symbolem walki o równe prawa polityczne, społeczne i gospodarcze dla czarnoskórej ludności
Upadek Apartheidu
W latach 80. XX w. narastające napięcia wewnętrzne: starcia między zwolennikami ANC a białą policją oraz radykalnymi bojówkami
Kryzys gospodarczy w RPA oraz coraz większa międzynarodowa presja skłoniły rząd do reform
W 1989 r. zalegalizowano ANC, a w 1990 r. Mandela został uwolniony
Prezydent Frederik de Klerk, pod wpływem negocjacji, zakończył politykę Apartheidu
W 1994 r. przeprowadzono pierwsze powszechne wybory, w których ANC zdobył większość, a Nelson Mandela został pierwszym czarnoskórym prezydentem RPA
2000 r. 189 przywódców przyjęło „deklarację milenijną”, która zawierała w sobie 8 zadań do zrealizowania przed 2015
wyeliminowanie skrajnego ubóstwa i głodu
zapewnienie powszechnego nauczania na poziomie podstawowym
promowanie równości płci i awansu społecznego kobiet
ograniczenie umieralności dzieci
poprawienie opieki zdrowotnej
ograniczenie rozprzestrzeniania się HIV / AIDS, malarii i innych chorób zakaźnych
zapewnienie ochrony środowiska naturalnego
stworzenie globalnego i partnerskiego porozumienia na rzecz rozwoju
Prześladowania religijne
Wolność religii i wyznania
Podstawowe prawo człowieka
Prawo do wyboru, zmiany lub niewyznawania religii
Zakaz przymusu do przyjęcia religii
Zakaz dyskryminacji ze względu na wyznanie
Łamanie tego prawa
W wielu krajach w drugiej połowie XX i na początku XXI w.
Dotyka wyznawców wszystkich religii, szczególnie Chrześcijaństwa i Islamu
Formy prześladowań
Fizyczna eksterminacja miala miejsce w Afganistanie (talibowie), Iraku (jazydzi, chrześcijanie, bojownicy Państwa Islamskiego), wobec chrześcijan na bliskim wschodzie
Prawne uprzywilejowanie jednej religii; Rosja (uprzywilejowanie Cerkwi Prawosławnej, prześladowanie innych wyznań), Świadkowie Jehowy uznani za ekstremistów, zmuszeni do emigracji
Prześladowania w państwach totalitarnych
Kraje ateistyczne: (Korea Północna, Chiny) zakaz religii lub próby podporządkowania jej państwu
Prześladowania w innych krajach
Bangladesz: prześladowania hinduistów (kraje muzułmańskie)
Birma: buddyści atakują muzułmanów
Nigeria: chrześcijanie celem ataków (kraje muzułmańskie w Afryce)