ELIZABET II.AREN ERREGEALDIA:

Maria Kristineren erregeordealdia (1833-1840)

Trantzizioa eta Errege Estatutoa:

Cea Bermúdezen eta J. de Burgosen gobernua: erreforma gutxi.

Martínez de la Rosa gobernuan: 1834ko Errege Estatutoa.

Liberalak eta Karlistak oposizioan.

1835eko iraultza:

Kleroaren ondasunaren desamortizazioa, zorra murrizteko.

La Granjako matxinada.

1837ko Konstituzioa: progresista, subiranotasun nazionala.

Hirurteko Moderatua: (1837-1840).

Karlistaldiaren amaiera.

Udalen Legea.

1840ko matxinadak.

Maria Kristina erbesteratu egin zen.

Gerra Zibil Karlista:

Karlismoa: absolutismoaren defendatzailea.

Lehen Karlistaldia (1833-1840) Euskadin, Nafarroan eta Katalunian.

Armada isabelinoa garaile.

Esparteroren Erregeordealdia (1840-1843)

Espartero Erregeorde.

Espartero protagonista, baina gobernua autoritarioa.

Oinarri populistako boterea. Erdi mailako klaseen eta militarren babesa.

Kleroaren ondasunen salmenta, librekanbismoa.

Udalen eta diputazioen autonomia.

Erregeordetza Krisia:

1842ko uda: Milizia Nazionala gobernuaren oinarria.

Maria Kristaina eta moderatuak azpijokoan zebiltzan Parisen.

Bartzelonako gertaerak (1842ko udazkena)

Babes-galera: Esparterok erregeordetza utzi zuen (1843ko uzatailak 30)

Hamarkada moderatua (1844-1854)

Elizabeth II.aren adin-nagusitasuna.

Trantsizio-garaia.

Olózaga progresista gobernuan, baina politika Narvaézek gidatzen zuen.

González Bravoren gobernu kontserbadorea: Guardia Zibilaren sorrera.

Narvaézen gobernua (1844-1850).

Alderdi moderatuen nagusitasuna.

Estatu zentralizatu eta uniformea: 1854eko Konstituzioa eta lege berriak.

Barne-zatiketa alderdi moderatuan.

Foruen berrezarkuntza.

Moderantismo teknokratikoa (1851-1854):

Bravo Murillo presidente.

Helburuak: zorra murriztea eta Estatua modernizatzea.

1851ko konkordatua: Elizaren eta Espainiaren arteko ituna.

Zatiketa sakona moderatuen alderdian.

Alderdi sistema:

Handikien alderdiak.

Hauteskunde-jarduera: ustelkeria, hauteskunde-iruzurra.

Parte-hatze txikia.

Bost alderdi handi: demokarata, progresista, unionista, moderatua eta karlista.

1854ko iraultza eta iruteko progresista (1854-1856)

1854ko iraultza:

Vicalvarada (ekainaren 30a), Manzanareseko Adierazpena (uztailaren 7a) eta gizarte-iraultza.

Gobernu progresistaren lana:

Bi buruzagi militar: Espartero (progresista) eta O'Donnell (unionista).

Gorte-hauteskundeak, kargu-aldaketak, prentsa-askatasuna, desamortizazio-legea.

Zor publikoa: Estatuak ezin dezake ordaindu.

1856ko Konstituzioa eta biurekoko krisia:

Gorteen jarduera legegilea: 200 lege.

1856ko Konstituzioa (Non nata).

1856ko matxinadak (Valentzia, Valladolid...) O'Donnellek Kongresua hartu zuen.

Batasun liberalaren nagusitasuna (1856-1863)

Moderantismoaren itzulera (1856-2858):

O'Donnellen gobernu berria (1856ko uztailetik irailera): aurreko erregimena desgin, eta 1845eko Konstituzioa berrezarri zuen.

Narváezen gobernua: kontseradorea eta autoritarioa.

Moyano Legea, Hezkuntza Publikoari buruzkoa (1857)

Herri-lan handiak: Elisabet II.a kanala (1858)

Hornigaien krisi larria: gobernuaren errepresioa.

O'Donnellen gobernu luzea (1858-1863):

Moderantismoa politikan eta modernizazioa ekonomian.

Kanpo-politika: kanpainak Afrikan, Ekialde Urrunean, Amerikan. Ospe bila, ez emaitza bila.

Estatuaren interbentzionalismorako joera.

Liberalismoaren krisia: iraultza eta erregealdiaren amaiera (1863-1868)

Narváezem itzulera eta krisiaren hasiera:

Krisi orokorra: Narváezen seigarren gobernua (1864ko iraila).

1865eko eta 1866ko gertaerak: gobernuak ez zekiten nola konpondu.

Oposizio handiagoa: Ostendeko Ituna (1866ko abuztua).

Ekonomia-krisia eta 1868ko iraileko iraultza:

1866ko ekonomia-krisia: finantza-, industria-, eta hornigai-krisia.

Gizarte -iraultza: Prim protesta bideratzen saiatu zen.

Topeteren pronuntziamendua Cádizen.