Blaski i cienie zmian na świecie na przełomie tysiacleci

Problemy na świecie
w latach 90 XX w.

Koniec zimny wojny nie doprowadził do zwiększenia bezpieczeństwa i wygaśnięcia konfliktów zbrojonych na świecie.

Do wzrostu napięcia przyczyniło się także pojawienie się dużych zasobów taniej broni z posowieckich arsenałów, a niektóre państwa wykazywały wielką determinację w pozyskiwaniu technologii umożliwiających produkcję własnej broni nuklearnej, biologicznej i chemicznej.

Świat musiał się też zmierzyć z nowymi problemami i wyzwaniami, takimi jak, wojny lokalne, wzrost aktywności terrorystycznej i pogłębienie procesów globalizacyjnych.

Afryka w systemie podwubiegunowym

Siły kubańskie, pozbawione sowieckiego wsparcia, wycofały się w 1989 r. z Etiopii i Angoli. W Etiopii doprowadziło to do rychłej klęski prosowieckiego reżimu i powstania nowego rzędu. W Angoli prosowiecka partia MPLA zapowiedziała rozpoczęcie procesu pokojowego.

Wojna domowa ogarnęła natomiast sąsiadującą z Etiopią Somalię.

W tej sytuacji społeczność międzynarodowa zdecydowała się na wysłanie do Somalii sił ONZ, których trzon stanowiły oddziały amerykańskie. Operacja, której nadano nazwę Przywrócić Nadzieję, rozpoczęła się w grudniu 1992 r. i zakończyła po sześciu miesiącach.

Chiny

Polityczna izolacja Chin po masakrze na placu Tian’anmen

Ograniczanie swobód demokratycznych

Przyspieszenie reform rynkowych

Poprawa warunków życia ludności

Rola Chin na arenie międzynarodowej

Ważny gracz po rozpadzie ZSRR

Ambicje supermocarstwa

Rosnąca rola w polityce regionalnej i światowej

Zachód i współpraca z Chinami

Przymykanie oczu na wspieranie Korei Północnej, Iranu

Ekspansja gospodarcza na tereny byłych republik sowieckich i Afryki

Roszczenia na Morzu Południowochińskim

Tajwan i stanowisko Chin

Blokowanie umiędzynarodowienia sprawy

Uznanie Tajwanu za zbuntowaną prowincję

Groźba użycia siły w razie ogłoszenia niepodległości

Zbrojenia Chin w latach 90

Rozbudowa sił zbrojnych o 20%

Druga potęga militarna świata

Prawie 3 miliony żołnierzy, broń konwencjonalna i jądrowa

Globalna Północ - Globalne Południe

Globalna Północ

Należą do niej: Europa, Ameryka Północna, Japonia, Korea Południowa

Charakterystyka

Demokratyczne

Rozwinięte gospodarczo

Wysoki standard życia

Niski przyrost naturalny

Należy do niej 20% światowej populacji, 80% światowego bogactwa

Globalne Południe

Należy do niego: Afryka, Ameryka Południowa, Azja

Charakterystyka

Słabo rozwinięte ekonomicznie

Częste reżimy niedemokratyczne

Konflikty wewnętrzne i wojny domowe

Ma ona niski dochód narodowy oraz połowa ludności żyje za mniej niż 2 dolary dziennie

Żądania Globalnego Południa

Większa pomoc finansowa

Subtopic

Dostęp do zaawansowanych technologii

Rekompensata za wyzysk z czasów kolonialnych

Pomoc ze strony Globalnej Północy

Setki miliardów dolarów rocznie dla krajów słabiej rozwiniętych (na przełomie XX/XXIw 50 mld USD rocznie)

Problemy z pomocą

Zmarnotrawienie funduszy

Trafianie pięniędzy na prywatne konta dyktatorów i polityków

Zmiany w podejściu Północy

Kontrola wydatkowania funduszy

Sprawdzanie, jak środki są wykorzystywane

Poprawa sytuacji w niektórych krajach

Przykład: Zambia – mimo bogactwa surowców, wciąż pozostaje biedna

Konflikt zbrojne przełomu XX i XXl w.

Na początku lat 90. XX w. na świecie toczyło się ok.40 lokalnych konfliktów zbrojnych.

Walki też rozpoczęły się w Zakaukazie, gdzie Rosjanie w ciągu kilku kilku lat zdławili niepodległościowe dążenia Czeczenów.

Ormianie i Azerowie toczyli boje o Górski Karabach, a Gruzja broniła się przed utratą Abchazji i Osetii Południowej.

Rwana

Rwanda po upadku kolonializmu (1962)

Władzę przejęli Hutu

Tutsi byli prześladowani i zmuszani do emigracji

Pogorszenie gospodarki (1990)

Spadek cen kawy

Wojna domowa rozpoczęta przez partyzantów Tutsi

Porozumienie ONZ (1993)

Obietnica rozszerzenia praw politycznych dla wszystkich obywatel

Narastające napięcia

Hutu gromadzili broń, przygotowując się do rozprawy z Tutsi

Katastrofa lotnicza (kwiecień 1994)

Śmierć prezydenta Hutu

Oskarżenia wobec Tutsi o zamach

Wezwanie do masakry Tutsi

Ludobójstwo (1994)

Masakra trwała prawie 100 dni

Zginęło od 800 tys. do ponad miliona Tutsi

Ucieczki do kościołów, szpitali i za granicę

Bierna postawa sił ONZ

Interwencja bojówek Tutsi

Bojówki Tutsi weszły z Ugandy i Tanzanii

Ucieczka Hutu – prawie 2 mln ludzi do sąsiednich krajów

Międzynarodowy Trybunał Karny dla Rwandy (1994)

Decyzja Rady Bezpieczeństwa ONZ o powołaniu Trybunału

Konflikty w Afryce w latach 90

Liczne konflikty o podłożu etnicznym, religijnym

Spory o kontrolę nad bogactwami naturalnymi i dostęp do wody

RPA

Apartheid (1948-1994)

Doktryna społeczno-polityczna w RPA

Populacja białych (ok. 20%), mieli zagwarantowane uprzywilejowane pozycje w państwie

Pozostali mieszkańcy (głównie czarnoskórzy), pozbawieni praw politycznych i poddani segregacji rasowej

Osobne dzielnice, sklepy, szpitale czy nawet ławki w parku dla różnych ras

Zakaz związków małżeńskich czy kontaktów intymnych między przedstawicielami ras

Czarnoskórzy żyli w biedzie, zmuszeni do osiedlania się w tzw. „bantustanach”

Bantustany (ok. 14% powierzchni państwa), wydzielone i mało urodzajne obszary, ich gospodarka polegała głównie na prymitywnym rolnictwie

Opór przeciw Apartheidowi

Afrykański Kongres Narodowy (ANC) – główna organizacja walcząca o prawa kolorowej większości

Początkowo prowadzili pokojowe działania, po represjach pracy wszczynali zbrojne bójki

Aresztowanie i skazanie przywódców ANC na kary więzienia, w tym Nelsona Mandeli, który został skazany na

Wsparcie społeczności międzynarodowej

Nałożenie sankcji politycznych i gospodarczych po nieudanych zabiegach dyplomatycznych

Organizacja Narodów zjednoczonych uznała apartheid za zbrodnię przeciwko ludzkości

Nelson Mandela

Południowoafrykański prawnik i działacz polityczny, wstąpił do ANC w 1944 r.

Założył kancelarię prawną dla rdzennych mieszkańców RPA, początkowo opowiadał się za pokojowymi metodami walki

Skazany na dożywocie w 1964 r. za działalność polityczną, mimo to kontynuował walkę z więzienia

Stał się symbolem walki o równe prawa polityczne, społeczne i gospodarcze dla czarnoskórej ludności

Upadek Apartheidu

W latach 80. XX w. narastające napięcia wewnętrzne: starcia między zwolennikami ANC a białą policją oraz radykalnymi bojówkami

Kryzys gospodarczy w RPA oraz coraz większa międzynarodowa presja skłoniły rząd do reform

W 1989 r. zalegalizowano ANC, a w 1990 r. Mandela został uwolniony

Prezydent Frederik de Klerk, pod wpływem negocjacji, zakończył politykę Apartheidu

W 1994 r. przeprowadzono pierwsze powszechne wybory, w których ANC zdobył większość, a Nelson Mandela został pierwszym czarnoskórym prezydentem RPA

2000 r. 189 przywódców przyjęło „deklarację milenijną”, która zawierała w sobie 8 zadań do zrealizowania przed 2015

wyeliminowanie skrajnego ubóstwa i głodu

zapewnienie powszechnego nauczania na poziomie podstawowym

promowanie równości płci i awansu społecznego kobiet

ograniczenie umieralności dzieci

poprawienie opieki zdrowotnej

ograniczenie rozprzestrzeniania się HIV / AIDS, malarii i innych chorób zakaźnych

zapewnienie ochrony środowiska naturalnego

stworzenie globalnego i partnerskiego porozumienia na rzecz rozwoju

Prześladowania religijne

Wolność religii i wyznania

Podstawowe prawo człowieka

Prawo do wyboru, zmiany lub niewyznawania religii

Zakaz przymusu do przyjęcia religii

Zakaz dyskryminacji ze względu na wyznanie

Łamanie tego prawa

W wielu krajach w drugiej połowie XX i na początku XXI w.

Dotyka wyznawców wszystkich religii, szczególnie Chrześcijaństwa i Islamu

Formy prześladowań

Fizyczna eksterminacja miala miejsce w Afganistanie (talibowie), Iraku (jazydzi, chrześcijanie, bojownicy Państwa Islamskiego), wobec chrześcijan na bliskim wschodzie

Prawne uprzywilejowanie jednej religii; Rosja (uprzywilejowanie Cerkwi Prawosławnej, prześladowanie innych wyznań), Świadkowie Jehowy uznani za ekstremistów, zmuszeni do emigracji

Prześladowania w państwach totalitarnych

Kraje ateistyczne: (Korea Północna, Chiny) zakaz religii lub próby podporządkowania jej państwu

Prześladowania w innych krajach

Bangladesz: prześladowania hinduistów (kraje muzułmańskie)

Birma: buddyści atakują muzułmanów

Nigeria: chrześcijanie celem ataków (kraje muzułmańskie w Afryce)