Ян Баршчэўскі "Вужыная карона"
Сямён
Панскі лоўчы
рысы характару
працавіты
добры
выслужлівы
што б ні было прынесці да нядзелі
пару глушцоў, дзве пары цецерукоў
і колькі курапатак
была серада
бачыў толькі
дзятлаў
начаваў у лесе
хмурны вяртаўся дадому,
не ведаючы, што рабіць
пан не дасць веры, што я добра шчыраваў
западозрыць у гультайстве
пакланіўся б нячысціку,
абы толькі паспрыяў мне сёння
ледзь толькі так падумаў,
выбег аднекуль велізарны чорны сабака.
выйшаў з гушчару пажылы чалавек
Сямён меў вока на прыгожую маладую дзяўчыну Марысю, якая на шыі насіла крыжык, пасвянцоны ў касёле, які можа грахі адпускаць.
калі не чаруеш - пацалуй яго
і ледзь пацалаваў крыжык, з травы падняў галаву велізарны вуж, Сямён яго выцяў каменем.
ледзь пакінуў гару, як яго сустракае вялікі чорны сабака, паказвае позіркам на дрэве глушцоў^
паны хвалілі лоўчага, яго спрыт на паляванні, а чэлядзь і аканом дзівіліся з яго шчасця
з таго часу стаў найслаўнейшым паляўнічым
па ўсёй ваколіцы разнеслася пагалоска,
што Сямён - чараўнік