O galego antigo

Ver más

Literatura Romana Se desarrollo en la antigua Roma, desde su surgimiento en el siglo III a. C., y que se escribió y escenificó fundamentalmente en latín, aunque también haya habido unos textos en lengua griega. Se continuaron escribiendo textos en latín después de la caída del imperio romano de Occidente.

por José Tz

Generación del 27

por william rodriguez

LA LITERATURA INFANTIL Y SU DIDÁCTICA.

por Leidy bonett

literatura panameña

por Joseph Lange

O GALEGO ANTIGO

Evolución directa do latín vulgar orixinario do territorio de Gallaecia entre os s. IX e XV.

ÉPOCA POSTROVADORESCA (dende o s. XIV).

MORFOSINTAXE.

Aparición do pronome persoal átono che.

Emprego de formas verbais da 2ª pers. do sing. do pret. perf. de ind. rematadas en -sche ou -ches alternando con -ste.

Alternancia de formas rematadas en -o coas rematadas en -e na 3ª pers. do sing. dos pret. perf. de ind. irregulares.

GRAFÍA.

Vacilación b/v.

Vacilación nas sibilantes xordas e sonoras.

Preferencia de -nn- e -ll- fronte a -nh- e -lh-.

Preferencia de -oi- fronte a -ui-.

ÉPOCA TROVADORESCA (ata o s. XIV).

LÉXICO.

PRÉSTAMOS DO PROVENZAL E DO FRANCÉS.

Galicismos.

Provenzalismos.

Voces desaparecidas.

SINTAXE.

Emprego do artigo partitivo.

Uso do posesivo sen artigo.

Próclise pronominal (colocación do pronome átono antes do verbo).

Concordancia nos tempos compostos entre o participio e o CD.

Emprego de dúas negacións.

MOROFLOXÍA.

Xénero invariable en nomes rematados en -or, -ol, -és, -ante. Ex: un/unha pastor, senhor...

Formas átonas nos posesivos.

Te (CD e CI).

Mesóclise pronominal(intercalación dun pron. átono nunha forma verbal perifrástica).

Tempos compostos con aver.

Formas arcaicas na 1ª pers. do pres. de ind. de algúns verbos.

Participio en -udo para algúns verbos da 2ª conx.

Integración de verbos da 3ª conx. latina na 2ª conx.

FONOLOXÍA.

CONSONANTISMO.

SIBILANTES XORDAS E SONORAS.

·Grafías s-, -ss-/s/. ·Grafía -s-/z/.

·Grafía Ç-/ts/. ·Grafía -z-/ds/.

·Grafía x pronunciada como o x do galego. ·Grafías j, ge, gi pronunciadas como o j do inglés ou francés.

VOCALISMO.

Presenza de vogais nasais.

Abundancia de hiatos.

FINAL DA IDADE MEDIA.

2ª metade do s. XIV: penetración en Galicia do 1º foco diglósico.

Finais do s. XV: orixe dunha nova da aristocracia castelá.

ETAPAS.

DECADENCIA (dende 1350).

Non se utiliza o galego para ningún documento, só para lit.

ESPLENDOR (1200-1350).

CARACTERÍSTICAS LINGÜÍSTICAS.

2 reis casteláns comezan a usar o galego.

CARACTERÍSTICAS XERAIS.

Poesía lírica e trovadoresca.

CARACTERÍSTICAS.

Etapa normalizada.

Toda a sociedade e monolingüe.

S. XIV: separación definitiva entre o galego e o portugués.