Wczesne utwory literackie charakteryzują się silnym związaniem poezji z teraźniejszością, co odzwierciedla fascynację życiem codziennym i jego różnorodnością. Twórcy często używają języka potocznego, gwarowego, a nawet wulgarnego, aby przeciwstawić się modernistycznej poetyckości i przybliżyć swoje prace do życia szarego człowieka.
• fascynacja tłumem i jego potęgą oraz nowoczesnością
• nawiązanie do tradycji i dorobku kulturowego
• stosowanie wulgaryzmów i trywializmów
• użycie języka potocznego, wulgarnego w celu przeciwstawienia się modernistycznej poetyckości
• witalizm, biologizm i kult życia liryki poety
• fascynacja autora biologiczną stroną życia
• używanie języka potocznego, gwarowego, pełnego humoru
• wprowadzenie jako bohatera szarego człowieka oraz tematyki związanej z jego życiem
• liczne wykrzykniki i ogromna ilość pytań
• wiersze przypominają wypowiedź mówioną
• wiązanie poezji z teraźniejszością
• język potoczny
• propagowanie wzorca poety-uczestnika, biorącego udział wżyciu państwa (kontrast do biorącego udział w życiu państwa (kontrast do roli artysty w Młodej Polsce)