av Sofía M. Lazarte 7 år siden
501
Mer som dette
Inestabilidade política
Importancia do sector primario e atraso industrial
Forte endebedamento
Subtema
Elevado crecemento da poboación
Pobreza e desigualdade sociais
A finales del siglo XIX y comienzos del XX, comenzaron los deseos de independencia en las colonias británicas, Australia y Nueva Zelanda, en 1901 y en 1907, respectivamente, abrieron el camino a los demás países hacia la independencia. Los países más débiles y pobres solo pudieron declararse independientes durante la segunda mitad del siglo XX. En 1962, Samoa declaró su independencia de Nueva Zelanda, que la había ocupado años atrás; luego siguieron Nauru en 1968, Fiyi y Tonga en 1970, las Islas Salomón y Tuvalu en 1978, los Estados Federados de Micronesia y Kiribati en 1979 (aunque reconocida en 1990 para Micronesia), Vanuatu en 1980, las Islas Marshall en 1990 y Palaos en 1994 los siguieron en el proceso de libertad. Estas naciones formaron el Foro de las Islas del Pacífico para intentar ayudar a países que aún están bajo el mandato de potencias, como Guam, en poder de los Estados Unidos, y Nueva Caledonia y Polinesia Francesa, ambas en poder de Francia.
Na India existían xa movementos nacionalistas de base relixiosa.
A Liga Musulmá
Creada en 1906 e dirixida por Alí Jinnah, aspiraba á formación dunha nación propia coa participación da India.
Partido do Congreso
Fundado en 1885, representaba o nacionalismo hindú e estaba liderado por Nehru, quen defendeu a resistencia pacífica. Este partido desexaba a creación dun único Estado tras a independencia.
O proceso de descolonización iniciouse en Asia (Filipinas e subcontinente indio) e despois estendeuse ó resto de Asia, África e Oceanía.
A independencia logrouse por medios relativamente pacíficos. En cambio, noutras ocasións o proceso de independencia eu lugar a violentos conflictos.
A descolonización significou a independenza política das colonias, o que deu lugar a novas relacións de independencia económica.
Últimas colonias africanas e outros territorios como Hong Kong, Macao e Timon Leste. Moito más tarde Sudán do Sur independizouse do resto de Sudán.
Gran parte do continente africano. Tamén finalizaron as independencias dos países árabes e outras zonas asiáticas.
Parte do sur e suete de Asia e Orente Próximo, así como algúns países africanos.
A superpotencias da Guerra Fría.
Estados Unidos e a Unión Soviética, condenaron a continuidade dos vellos imperios coloniais. En realidade, as superpoténcias necesitaa apoios na súa disputa pola hexemonía mundial. Por iso, propiciaron os movementos independentistas, co obxectivo de substruír a influencia europea neses territorios pola deles.
A ONU.
Seguindo os principios da súa Carta Fundacional, defendeu o dereito a autoeterinación dos pobos colonizados e reclamou a independencia das colonias.
Pensamento nacionalista
Durante a ocupación colonial fórase formando unha élite indíxena na que se desenvolveu unha conciencia crítica fronte á presenza europea. Este grupo foi elaborando un pesamento nacionalista.
Neste pensamento indicaron diversos factores.
A apelación a valores tradicionais.
Valores tradicionais baseados nunha lingua, nunha cultura ou nunha etnia propias.
A relixión como sinal de identidade.
A reivindicación dunha identidade propia.
A Segunda Guerra Mundial
As colonias contribuíran á guerra con recursos naturais e proporcionando tropas. Tamén serviu para formar militarmente as colonias e crear líderes populares que desenvolveron un papel decisivo nos procesos de independencia.
Por outra parte, os gastos que as colonias xeraban non eran compensados polos beneficios que obtiñan delas.
