Pierwsze określenie andragogiki nastąpiło w 1947 r. przez H. Radlińską w "Oświecie dorosłych"
Stwierdziła, że wspólne dla andragogiki i polityki społecznej sa badania konkretnej twórczości społecznej ludzi.
Andragogika- głównie proces nauczania, uczenia się.
Andragogika specjalna- to dział pedagogiki obejmujący wiele różnych nauk i zajmujący się kształceniem ludzi dorosłych z NI. Dziedzina tej nauki opiera się na założeniach znanych z pedagogiki ogólnej oraz z filozofii wychowania. Andragogika to również nauka społeczna, która zawiera w sobie myśl humanistyczną i wszechobecne wychowanie
Cechy uczenia się dorosłych
Bogatsze procesy poznawcze, większa zdolność do systematycznego wysiłku, zdolność do zapamiętywania, zdolność do myślenia abstrakcyjnego, dojrzałość emocjonalna, samodzielność i motywacja
Andragogika- to głównie proces nauczania, uczenia się
Składniki procesu kształcenia dorosłych
1. Przygotowanie ucznia, 2.Atmosfera, 3. Planowanie, 4. Diagnozowanie potrzeb, 5. Wyznaczanie celów, 6.Tworzenie planu uczenia się, 7.Metody i techniki, 8. Ewaluacja
Funkcje edukacji dorosłych
funkcja popularyzacyjna- rozpowszechnienie najnowszej wiedzy dotyczącej wszytskich nauk
funkcja zastępcza- wyrównywanie braków w wykształceniu
funkcja konstruktywna- inaczej motor rozwoju cywilizacyjnego i społecznego
funkcja polityczna- podnoszenie poprzez edukację, świadomości politycznej
funkcja adaptacyjna- przystosowanie człowieka do warunków w jakich się znajduję
funkcja terapeutyczna- to mechanizm działania terapeutycznego
funkcja profilaktyczna- sposób na zabezpieczenie przed stagnacją umysłową
funkcja eliminacyjna- eliminowanie ze świadomości pewnych zachowań i pogladów
funkcja właściwa- zdobywanie wykształcenia koniecznego
Przedmiot andragogiki to wyrównywanie braków w kształceniu szkolnym osób dorosłych.
